Ontwapenende glimlach

Vandaag neem ik een andere route naar mijn kantoor in de Blokhuispoort in Leeuwarden. Ik fiets via Stiens waar mijn fiets voor een beurt moet. Dit keer ga ik dus niet over het smalle fietspad langs de Dokkumer Ee maar langs de vliegbasis van Leeuwarden.

Natuurlijk groet ik ook hier de mensen die ik tegenkom en de meesten groeten gezellig terug. Met een dikke vette glimlach fiets ik dan ook naar Leeuwarden.

Mijn leenfiets gaat behoorlijk snel en ik haal menig fietser in. Zo ook een dame, van mijn moeder haar leeftijd. Ik fiets naast haar en haar gezicht begint te stralen en ze roept; ‘wat giet dit moai net’ en ze schenkt me een ontwapende glimlach als van een kind. En zo ziet ze er ook uit, blij als een kind met de haren in de wind.

Een mooi begin van de dag.

Wini