Als het even kan
En als het even kan
dan gaan we weer
op pad langs stad en hier
vlier en vloed, ergens wacht
een rustpunt om bij te praten
we proosten -de armen gestrekt-
met Glühwein uit een thermoskan
een hapje uit een zakje
voeden onze maag en ziel
klaren de vertroebeling van ons brein
en nemen afscheid met een foto
van onze schoenen
die elkaar net niet raken
nog een grapje en een groet
en als het even kan
dan gaan we weer
om de kilte in ons voor te zijn
Ria Westerhuis
