De Gele Jas

Verdwaald in gedachten loop ik voor me uit
Ik weet niet waar heen of voor hoe lang
In trance stap ik stevig door
Mijn gedachtes hebben mij in bedwang

Mijn trance wordt onderbroken.
Veraf zie ik een gele jas
Hij komt steeds dichterbij
en onderbreekt mijn ritmische pas

Zenuwachtig maak ik me op voor wat ik zal doen
Als hij dichterbij is, kijk hem dan aan?
Zal ik dan wat zeggen?
Of staar ik naar beneden en laat het moment vergaan?

Zeg ik Hallo, Hoi of Dag?
Of negeer ik de gele jas?
Wacht ik af tot hij als eerste wat zegt?
Of schenk ik hem een lach?

Ik maak me druk om het moment van passeren
Een seconde voelt nu als een uur
Ik ga langzamer lopen
Overweeg of ik nog om zal keren

En dan is hij dichtbij genoeg
Help wat ging ik ook alweer doen?
Blauwe ogen, kijken door mij heen
Toen ik mijn blik naar hem op sloeg

Ik was mijn tong verloren toen ik hem zag
Het moment vervloog zo snel
Ik verzamel moed en stop mijn pas
Draai me om en zeg alsnog gedag

Er kwam amper een woord aan te pas
En toch voel ik me als herboren
Ik ben in het hier en nu, verlost van mijn gedachten
Stilletjes bedank ik de man in de gele jas.

Madelene van Beuzekom