Groeten in ruimte en tijd

Groeten, hoezo groeten? Hier op het platteland is het onbeleefd om niet te groeten. Als er niet gegroet wordt weet je: “die is niet van hier”. Er is hier zoveel ruimte dat groeten meestal bestaat uit het uitbundig zwaaien van de buurkinderen of het hand opsteken van een eenzame fietser. Het mooiste vind ik altijd het groeten van de boer die zijn gewas inspecteert. Je hoeft niet meer te doen dan je onderarm iets omhoog te buigen en vanuit een minimale polsbeweging je wijsvinger in de lucht te steken. Je krijgt dan een hoofdknikje  of eenzelfde wijsvinger terug. Waar de kinderen met hun arm als wijzer op de klok een half uur bestrijken, hebben de boer en ik maar 1 minuut op de wijzerplaat nodig.

En voor allebei geldt dat groeten de tijd in het voorbijgaan even stilzet en je het moment van plezier of respect even samen beleefd.

Jan Veenstra