Arriva heeft een #groetjemee campagne in regio Oost

/0 Reacties/ / door

Groet jij de buschauffeur? En groet de chauffeur jou ook?

Door de mondkapjes zien de chauffeurs ‘jammergenoeg’ al bijna twee jaar alleen de ogen van de reizigers, de lach blijft hierdoor verborgen onder het mondkapje. Arriva hoopt met de #groetjemee campagne reizigers te stimuleren de chauffeur even aan te kijken en te groeten want daarmee zeggen we eigenlijk ‘he ik zie je’! En dat wil uiteindelijk iedereen toch?

Buschauffeur Derk Jan: “Als mensen je groeten, heb je direct het gevoel dat je wordt gewaardeerd”.

Buschauffeur Jurgen denkt dat het ook iets te maken heeft met respect hebben naar elkaar toe. “Dat krijg je als het goed is van huis uit mee. Als je als chauffeur maar gewoon netjes blijft volhouden en groeten, dan wordt die gewoonte vanzelf overgebracht op de reizigers.”

Om het groeten onder de aandacht te brengen en elkaar te stimuleren om ‘mee te groeten’ zitten achterop alle bussen van Arriva in de Achterhoek en Rivierenland vanaf nu speciale  ‘groet je mee-afbeeldingen’. In de bussen zelf draait de boodschap op de videoschermen.

Ontwapenende glimlach

/0 Reacties/ / / door

Vandaag neem ik een andere route naar mijn kantoor in de Blokhuispoort in Leeuwarden. Ik fiets via Stiens waar mijn fiets voor een beurt moet. Dit keer ga ik dus niet over het smalle fietspad langs de Dokkumer Ee maar langs de vliegbasis van Leeuwarden.

Natuurlijk groet ik ook hier de mensen die ik tegenkom en de meesten groeten gezellig terug. Met een dikke vette glimlach fiets ik dan ook naar Leeuwarden.

Mijn leenfiets gaat behoorlijk snel en ik haal menig fietser in. Zo ook een dame, van mijn moeder haar leeftijd. Ik fiets naast haar en haar gezicht begint te stralen en ze roept; ‘wat giet dit moai net’ en ze schenkt me een ontwapende glimlach als van een kind. En zo ziet ze er ook uit, blij als een kind met de haren in de wind.

Een mooi begin van de dag.

Wini

Gebakken vis

/0 Reacties/ / / door

Vanochtend liep ik naar de viskraam in ons dorp. Ik stond in de rij te wachten tot ik aan de beurt was. Voor mij stond een oude dame met een rollator. Toen ze bijna aan de beurt zag ik dat ze uit de rij stapte en weer achteraan sloot.

Ik: hallo mevrouw
Zij: hallo
Ik: waarom sluit u weer achteraan in de rij? U was bijna aan de beurt.
Zij: meneer, dit is mijn enige uitje deze week. Er is hier gezelligheid en ik wil eigenlijk dat het zo lang mogelijk duurt.
Ik: echt?
Zij: ja
Ik: zullen we samen een gebakken visje eten?
Zij: dat zou ik echt heel gezellig vinden.

Marcel Endendijk

Voor nu dan maar eerst de groeten

/0 Reacties/ / / door
Als je zo met groeten bezig bent, dan let je ook op anderen aan de overkant van de straat. Groeten ze wel, hoe doen ze dat en richting wie. Vaak is het een kort oogcontact om connectie te leggen, een klein knikje als verbindend gebaar en dan een voorzichtige “hoi”. We blijven nuchtere Stadsfriezen.

Terwijl ik op de Schrans alles zo wat observeerde, zag ik in een ooghoek een opmerkelijk duo komen. De man speelde gitaar en de vrouw zong. Hij had een snelle pas op de maat van de muziek, zij huppelde om hem heen zwaaiend naar de voorbijgangers. Ik keerde om, want dit wilde ik op de gevoelige plaat vastleggen.

Met de woorden “jullie doen zeker mee met de #groetjemee actie” hield ik ze tegen.
“De wat-actie?”, kwam er met een vragende blik uit.
Ik legde kort Wini’s initiatief uit, om deze week het groeten in de stad populairder te maken.
“Nee juh, su binne we elke dag in ut spier!” was het korte maar heldere antwoord.

Afke en Emanuël willen op die manier wat vrolijkheid in het soms zo treurige leven brengen. Voor de zangeres is dat genoeg, maar (als een manager in spé) vertelt zij dat haar muzikale maat nog een basgitarist en een drummer zoekt. Om zoals vroeger weer in “un bandtsje te speulen”. Onze ontmoeting sluiten ze af met het refrein van Piter Wilkens zijn “Liwwadder Blues”.

Na de laatste tonen bedank ik ze voor deze hartelijke ontmoeting en vervolg met een grote glimlach mijn ommetje door Huizum. Ondertussen bedenk ik dat door op straat wat meer aandacht voor elkaar te hebben, dit soort momentjes spontaan ontstaan. Dat verrijkt zo je dagelijkse leven.

Aan de andere kant zie ik er ook naar uit om heel af en toe anoniem door de buurt te lopen. Een frisse neus halen, maar dan gericht op de grond. Om mijn krakende denkproces niet te onderbreken. Dat moet toch ook kunnen? Daarom respecteer ik al die passanten die mij niet aankijken, niet groeten. Die hebben waarschijnlijk even genoeg aan de kop. Maar alle andere voorbijgangers zullen niet meer aan mij ontsnappen. Tot gauw, waar dan ook in Leeuwarden. Voor nu dan maar eerst de groeten:”GOEIE”.

Ritsko van Vliet

Goeie!

/0 Reacties/ / / door

Yn myn bertedoarp, op de heuvels fan Gaasterlân, sei elkenien goeie tsjin elkoar. Fan jong ta âld en wy brûkten de foarnamme  der by. Fan jong ta âld. Goeie Sjirk, goeie Hindrik, goeie Sjoerdsje, Goeie Wibe, goeie Romkje, goeie, goeie, goeie,  goeie. Ek as je elkoar faker op de dei tsjin kamen, wie it wer goeie! It wie tefolle.

Yn myn earste wurkplak, ek in lyts doarp mar no op de klaai, sei ik ek altyd goeie tsjin de minsken dy’t ik tsjin kaam. Kaam ik dyselde persoan dy deis wer tsjin, dan koe it wêze dat je net goeie seinen, want dat hienen je al earder op de dei dien. En toch, it fielde as in plicht.

Doe’t ik letter yn in folle grutter doarp kaam te wenjen, sei ik net mear goeie en ik fielde in soarte fan frijheid.  Hearlik om sûnder te groetsjen dyn gong gean te kinnen.

En no, in heale ieu letter,  sis ik dochs sa no en dan wer goeie. It fielt net mear benearjend, it fielt net mear as in plicht. No pas kin ik der yn frijheid mei omgean. Hoi, goeie!

Freark Smink.

ienfâldich

/0 Reacties/ / / door

moarn
middei
jûn

In Fries hâld it ienfâldich.
En dat is it ek.

Grietje Hoekstra

Van groet naar gesprek

/0 Reacties/ / / door

Vanochtend liep ik met mijn dochter naar de hertjes en de geitjes. Mijn dochter van twee zat in de wandelwagen. We liepen eerst door een stukje bos en daarna over een schelpenpad. Toen we op het schelpenpad liepen kwamen we een mevrouw tegen met haar kleinkind (ook in de kinderwagen). Ik had haar nog nooit gezien, maar groete haar. ‘Hallo’. Ze stopte en zei; ‘Hallo, Mooi weer he?!’ Lekker even naar de diertjes toe, vinden ze vaak erg leuk. Zo kwamen we met elkaar in gesprek. Over haar klein dochter en mijn dochter en hoe uitdagend is om in deze tijd een kleintje thuis te hebben en je toch wel afhankelijk bent van mooi weer om gezellig naar buiten te gaan en iets samen te ondernemen. Bijzonder om zo te ervaren dat een simpele groet kan leiden tot een mooi gesprek waarin je bepaalde dingen (helemaal in deze gekke tijd) met elkaar deelt.

Janneke Hoogstra-Bos

Ah moi!

/0 Reacties/ / / door

“Doe je mee? Groet je mee?”
Natuurlijk!
Dat ís voor mij ook heel natuurlijk.
Ik woon in een (heel leuk) dorp, dus…
Daar is het namelijk heel normaal om elkaar te groeten op straat. Heerlijk. Van hallo tot moi. Van oud tot jong. (Van die laatste groep vind ik het nog wel wat bijzonder, je hebt een leeftijdsgroep die eerder dénkt ‘ja de groet’n’…’ dan daadwerkelijk een hand ophoog steekt.)

Anders was het toen ik, groen als gras, naar het westen van het land verhuisde en daar in het begin, zoals ik het gewend was, iedereen groette die ik tegenkwam. Zo raar dat ze me niet terug groetten! Dus probeerde ik het in het begin nog even wat hárder, misschien hadden ze me niet gehoord: ‘HOI!’ Geen resultaat. Ik paste me snel aan, groette ook niet meer, maar echt goed voelen deed dat niet.

Nu woon ik weer lekker in het noorden en sindsdien groet ik weer graag en veel, net als iedereen hier: MOI!

Wat is er dan voor mij nu anders in deze ‘Groet je mee?’-week? Nou, misschien wel het tegenovergestelde dan wat de bedoeling was… ik groet veel minder dan normaal en dat komt uiteraard door die corona-toestanden. Er zijn dagen bij dat ik niemand tegenkwam om te groeten. Maar gelukkig kun je ook groeten via mail, app, telefoon, enz. want een dag niet gegroet (en gelachen) is een dag niet geleefd! 😉
In deze tijden hecht ik des te meer waarde aan zulke, op het oog kleine dingetjes. Kleine genietmomentjes. Het groeten, de tijd nemen voor een praatje, het briefje in m’n brievenbus van 2 jonge meisjes hier uit het dorp met het aanbod om boodschappen te doen mocht ik het zelf niet kunnen of durven door corona: daar word je toch blij van?!
Nu eerst maar even een kopje thee, ook zo’n genietmomentje.

Nou, moi hè?

Gilian Wijnalda

Hoe haal ik mijn groet-je-mee-target?

/0 Reacties/ / / door

Achteraf is zondag 17 januari de groetje-mee-dag geweest, want het werd de afgelopen dagen door wind, regen en corona echte binnen-zitdagen.

Acht kilometer liep ik, samen met mijn man, een rondje in het buitengebied van Stiens links en rechts groetend naar de 27 mensen die we tegenkwamen. Ze liepen, net als wij, met volle teugen te  genieten van het warme winterzonnetje, voelden zich vrij en blij en dat hoorden we. Wat denk je? Ja echt 25 keer kregen we een opgewekte groet terug. Onze target was natuurlijk een 100% score maar helaas…… te hoog gegrepen. Dat is een uitdaging voor de volgende keer en dan ook nog in weer en wind!

We merkten op, dat het groet-je-mee initiatief wel een 6-tal keren geactiveerd moest worden door onze groet, maar het werkte!! Toen we twee bekende tegenkwamen werd het een uitbundige wedergroet met een praatje op afstand.
Mensen doe mee! Je wordt er zelf ook blijer van.

Een digitale groet van Ineke Westendorp

Jezelf zichtbaar maken

/0 Reacties/ / / door

Een mooi persoonlijk verhaal dat we mogen delen want wie weet heeft iemand anders er iets aan! 

Hoi Wini!

Ik zie regelmatig berichten van jou voorbij komen met betrekking tot ‘de kracht van groeten’. Ik wil mijn ervaring delen: Een aantal jaar geleden ging het heel slecht me. Ik raakte verstrikt in negatieve gedachten en ellende. Dit kwam mede omdat ik ‘verbinding’ miste. Via hulp (jarenlange therapie) kwam ik erachter wat ik zelf deed en wat ik anders kon doen. Toen kwam ‘groeten’ ook ter sprake.

Jezelf zichtbaar maken in de omgeving en van daaruit contact maken. Al is het maar voor even. Sindsdien ben ik mij dat eigen gaan maken. Ik loop hele dagen te groeten. Met eigenlijk iedereen die ik tegenkom en dat levert soms ook leuke gesprekken op. Zoals vandaag toen ik met een mevrouw langdurig over kattenvoer heb staan praten bij de supermarkt. Inhoudelijk ging het natuurlijk niet echt ergens over maar ik ervaar elke dag wat een groet kan doen. Dat wou ik toch even met je delen.

Remco