Als het even kan

En als het even kan

dan gaan we weer

op pad langs stad en hier

vlier en vloed, ergens wacht

een rustpunt om bij te praten

we proosten -de armen gestrekt-

met Glühwein uit een thermoskan

een hapje uit een zakje

voeden onze maag en ziel

klaren de vertroebeling van ons brein

en nemen afscheid met een foto

van onze schoenen

die elkaar net niet raken

nog een grapje en een groet

en als het even kan

dan gaan we weer

om de kilte in ons voor te zijn

Ria Westerhuis